از دید قانون کار کارفرما کیست؟
به استناد ماده ۳ قانون کار «کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر (شخصی انجام دادن کار) به درخواست (و دستور (تبعیت دستوری)) و به حساب او در مقابل دریافت حق السعی (تبعیت مزدی) کار میکند.»
به عبارت دیگر در تعریف (کارفرما کیست). میتوان گفت چنانچه شخص حقیقی یا حقوقی (مانند شرکتها و سازمانها) به فردی حقیقی دستور کار در مقابل پرداخت مزد و مزایا دهد، به او کارفرما می گویند.
در ادامه ماده ۳ قانون کار و در تعریف «کارفرما کیست» حالات احتمالی کارفرما را مطرح نموده و بیان میکند. «مدیران و مسئولان و بطور عموم کلیه کسانیکه عهده دار اداره کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب می شوند. و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکور در مقابل کارگر به عهده میگیرند. »
بدین مفهوم که چنانچه کارفرما فردی را به مدیریت یا سرپرستی کارگاه منصوب نماید، آن فرد نماینده قانونی کارفرما محسوب شده و هر تعهدی که این فرد به کارگران دهد، کارفرمای اصلی مکلف به انجام و برآوردن آن می باشد.
نماینده کارفرما
انتهای ماده ۳ حدود اختیارات نماینده کارفرما (قائم مقام کارفرما) را مشخص کرده «در صورتیکه نماینده کارفرما، خارج از اختیارات خود تعهدی بنماید و کارفرما آنرا نپذیرد (نماینده کارفرما) در مقابل کارفرما ضامن است. »
بدین مفهوم که اختیارات نماینده کارفرما مطلق نبوده و صرفا در محدوده ای است که کارفرما برای نماینده معین کرده است. و چنانچه شخص نماینده تعهدی مازاد بر اختیارات (تفویضی از طرف کارفرما) به کارگران بدهد باید در مقابل کارفرما پاسخگو بوده و حق شکایت و پیگیری برای کارفرما محفوظ است. (البته این تخلف نماینده، ارتباطی به کارگران نداشته و به هر حال کارفرما مسئول انجام آن تعهد می باشد).
ضمنا خاطر نشان می گردد که گاهی اوقات بدون اینکه کارگاهی وجود داشته باشد میتوان رابطه کارگری کارفرمایی را متصور شد. مثلاً زمانیکه شخصی بر روی وسیله نقلیه شخص دیگر کار کند. که در صورت وجود شرایطی رابطه کارگری و کارفرمایی در این نوع رابطه نیز برقرار خواهد بود.
