تعریف كار تابع در قانون کار: در بررسي فعاليت هايي كه افراد براي كسب درآمد انجام مي دهند دو نوع كار قابل تشخيص است : يكي كاري كه فرد در اشتغال مزدبگيري براي ديگري انجام مي دهد كه به آن كار تابع نيز گفته مي شود و دوم كاري كه در آن پرداختي تحت عنوان مزد انجام نمي شود و در اين نوع اشتغال افراد براي خودشان كار مي كنند و درآمد حاصل از كار نيز در اختيار و مالكيت خود آنان قرار مي گيرد.
تشخیص کار تابع
براي تشخيص رابطه كارگري و كارفرمايي و شمول يا عدم شمول قانون كار بر اين رابطه احراز كار تابع از اهميت ويژه اي برخوردار است در ادامه اگر رابطه طرفين نوع عقد وكالت يا پيمانكاري و يا قرارداد مشاركت باشد اين امر به معني عدم احراز كار تابع و فقدان رابطه كارگري و كارفرمايي بين طرفين و در نتيجه عدم شمول قانون كار بر رابطه طرفين خواهد بود.
در كار تابع افراد نيروي كار خود را در مقابل ما به ازاي كار يعني دريافت مزد يا حقوق در اختيار كارفرما قرار مي دهند به اين جهت به اين نوع كار كار براي ديگري نيز مي گويند.
مواد 2و3و4 قانون كار در تعريف كارگر و كارفرما و كارگاه طوري تنظيم گرديده اند كه موضوع آنها صرفا كار تابع را شامل مي شود. مثلا برابر ماده 2 قانون كار كارگر به كسي گفته مي شود كه در مقابل دريافت حق السعي به درخواست كارفرما كار مي كند(كارتابع) و يا وقتي قانون كار در ماده 3 كارفرما را شخص حقيقي يا حقوقي تعريف ميكند كه كارگر به درخواست و به حساب وي در قبال حق السعي كار انجام مي دهد اين تعريف متوجه كار تابع است و همچنين در تعريف كارگاه موضوع ماده 4 كه كارگاه را محلي مي داند كه در آن جا كارگر به درخواست كارفرما كار ميكند منظور قانونگذار كار تابع يا كار براي ديگري است.
در كار تابع به عامل كار انجام كار كارگر و كسي كه كار براي او انجام ميشود كارفرما و محل انجام كار را كارگاه مي گويند.
